Zdjęcie z projektu Droga krzyżowa na fotografiach.
Autor: Łukasz Jankowski-Wojtczak. www.footoo.pl/dknf
1. Teologiczny
– pojawia się w rozwoju historycznym
- Pierwsze wieki chrześcijaństwa;
Głoszony jest kerygmat o radosnej Nowinie, że Jezus żył, umarł i zmartwychwstał .
Zbawienie dokonuje się wprawdzie przez krzyż, ale główną ideą jest zmartwychwstanie. Stąd wizerunki Jezusa Tronującego na tle krzyża. - 800-900 lat temu
Wyprawy krzyżowe dały ludziom poznać realia i atmosferę Ziemi Świętej. Pojawia się pogłębiona refleksja nad męką Chrystusa. - Średniowiecze
XIII w.
Pojawia się refleksja nad boleścią Jezusa na drodze na Golgotę. W 1294 r. dominikanin ojciec Ricardo de Monte Crusic w swoich pismach ma już znane dziś elementy Drogi Krzyżowej.
XIV w.
Franciszkanie w Jerozolimie szerzą kult dróg z Pretorium na Golgotę.
Pojawiają się nabożeństwa upadków Jezusa oraz wspomnień cierpień Jezusa.
Duchowa medytacja. - Odrodzenie
1625 – scalenie wszystkich powyższych elementów w 14 stacji Drogi Krzyżowej.
Za odprawienie Drogi Krzyżowej papieże Innocenty XI i Benedykt XIV nadają odpusty.
Zatem sens teologiczny, czyli zbawczy opisany przez teologię:
- środek do pogłębienia tajemnicy zbawienia uobecnianej w Eucharystii,
- pozwala odkryć sens cierpień własnych – ludzkie cierpienie jest włączone w plan zbawienia świata
- uczy gotowości uczestniczenia w życiu Jezusa, w niesieniu krzyża,
- odkrycie wartości Krzyża.
Wskazówka na dziś: nadać nabożeństwu bardziej paschalny charakter (Vat. II – Konstytucja Dogmatyczna o Liturgii rozdział 13); wrócić zatem do kerygmatycznego sensu Drogi Krzyżowej. W Katedrze Poznańskiej jest 15 stacji – ostatnia jest Zmartwychwstaniem.
2. Praktyczny – wychowawczy
- Wykorzystanie Pisma św. do opisu stacji drogi.
- Doprowadzenie do decyzji oddania życia Jezusowi jako Panu i Zbawicielowi.
- Rozważanie czym jest prawda, cierpienie, śmierć, życie, uzdrowienie, zbawienie.
- Uzyskanie odpustu, który można ofiarować za innych.