Spotkanie miało na celu poprzez własne wypowiedzi pomóc sobie w spojrzeniu na grzech w kontekście Bożej Miłości. Podano następujące pytania pomocnicze:
- Czy macie problem z klasyfikacją grzechów?
- Rachunek sumienia: kiedy i jaki – własne doświadczenia z tego postępowania.
- Czy zauważyliśmy, że grzechy niszczą więź międzyludzką? – przykłady.
- Co jest najważniejsze w powrocie do Boga?
- Czy nauka przy spowiedzi jest dla mnie pożyteczna? – przykłady.
- Dlaczego są różne nazwy spowiedzi?
Po rozmowie – dzieleniu się zastanowiliśmy się nad katechizmową definicją grzechu (KKK 1440): grzech podano jako wykroczenie. W polskim Prawie Karnym i Kodeksie Wykroczeń wykroczenie jest lżejsze od przestępstwa, więc gdyby w pismach kościelnych do ludzi posługiwano się częściej pojęciem grzech, a nie wykroczenie (nawet, gdy ma przymiotnik ciężkie), przekaz tych pism byłby jaśniejszy.
Przytoczyliśmy zapis KKK 1456 gdzie powiedziano, że gdyby ktoś uważał, że nie ma z czego się spowiadać, to zawsze nosi w sobie pożądanie rzeczy i człowieka i z tym niech przyjdzie do Boga, a zobaczy więcej. Tylko w ciemnościach nic się nie widzi, a zbliżanie się do Boga, to zbliżanie się do światła. To Boża Miłość jest taka, że przyciąga i daje poczucie bezpieczeństwa: Bóg kocha mnie takiego jakim jestem. Ta miłość pokazuje mi cenę, za jaką Jezus mnie odkupił. Naturalnym staje się we mnie żal za grzechy – KKK 1451.
Przebaczenie jest omówione w p. 1441-144 KKK. Podano, że Bóg udzielił swej władzy duchownym (J 20, 21-23). Posługę pojednania zaserwował dla władzy apostolskiej (2 Kor 5, 18-20). Piotrowi udzielił daru związywania i rozwiązywania (Mt 18, 16-20), czyli tzw. władzy kluczy.
W pewnym momencie życia nade wszystko wysuwa się pragnienie usłyszenia: „Idź w pokoju! Pan odpuścił Tobie grzechy!”. To się realizuje w Sakramencie Pojednania (KKK 1449). Rozgrzeszenie usuwa grzech, ale nie usuwa związanego z nim nieporządku – dlatego konieczne jest zadośćuczynienie i pokuta (KKK 1460).
Mamy 3 główne czytania wielkopostne, które pokazują czym jest Miłość Boża w Jezusie, pojednanie i zadośćuczynienie: o Zacheuszu (Łk 19, 1- 10), o Samarytance u źródła (J 4, 5-42), o kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie (J 8, 1-11). O Bożej Miłości Ojca syna marnotrawnego czytamy u św. Łukasza (Łk 15, 11-32). To są teksty, które winny nas prowadzić do rachunku sumienia w perspektywie Bożej Miłości. Wtedy też zauważam rzeczy dobre, które są od Boga i za nie dziękuję. W tym kontekście patrzę następnie na moje klęski. Przypomina to schemat jezuickiego rachunku sumienia.
Skutki Sakramentu Pojednania (KKK 1468, 1469):
- przywrócenie łaski Bożej (możemy znów biec przytulić się do Boga),
- zjednoczenie z Bogiem (przywrócona utracona jedność),
- pojednanie z Kościołem (uzdrowienie relacji między ludźmi).