Modlitwa wstawiennicza – informacja dla wstawienników

przez | 20 grudnia 2014

TO BÓG DZIAŁA – NIE MY

I. Różnorodność modlitwy wstawienniczej

Nie ma jednego obowiązującego wszystkich schematu modlitwy wstawienniczej. Każda modlitwa jest i będzie inna, bo różne są wspólnoty, różni są sami wstawiennicy oraz osoba, z którą i w intencji której się modlą, różne są intencje, wreszcie różna sytuacja zewnętrzna.

 

II. Dlaczego więc podajemy tu „schemat”?

Informacja ta ma na celu wsparcie osób, które rozpoczynają posługę modlitwy wstawienniczej, wskazówki poddawane są pod rozwagę, mogą bowiem przyczynić się do bardziej świadomego podjęcia posługi, mogą też wspomóc i dodać odwagi wstawiennikowi.

 

III. Cel modlitwy wstawienniczej

Celem modlitwy wstawienniczej jest oddanie chwały Bogu i zanurzenie w Jego chwale życia, problemów i intencji danej osoby. UWAGA! Nie jest celem modlitwy rozwiązanie problemów czy uzdrowienie osoby. To czyni Pan Bóg, kiedy i jak zechce.

 

IV. Kto może być wstawiennikiem?

Każdy jest powołany do wstawiania się za innymi i możemy to robić zawsze i wszędzie, ważne, byśmy robili to szczerze, z miłością.

Jednak osoba, która stale posługuje modlitwą wstawienniczą (np. we wspólnocie) powinna:

– prowadzić życie sakramentalne;

– mieć osobistą relację z Chrystusem (modlitwa osobista, rozeznawanie);

– stale weryfikować, czy Jezus jest w centrum jej życia;

– pielęgnować w sobie postawę słuchającego (umieć słuchać Boga i ludzi);

– pielęgnować w sobie pokorę;

– być dyskretna i emocjonalnie zdystansowana;

– kochać człowieka takim, jaki jest i szanować jego wolność;

– być uporządkowana i dojrzała emocjonalnie, by nie przenosić swoich problemów na drugiego człowieka.

 

V. Jak się przygotować do modlitwy nad kimś lub z kimś, czyli do modlitwy wstawienniczej?

– stan łaski uświęcającej (najlepiej w dniu modlitwy przyjąć Komunię św.);

– uświadomić sobie, że Jezus był pierwszy przy tej osobie i to on ją do nas przyprowadza, a nie my przyprowadzamy ją do Jezusa czy ściągamy miłosierdzie lub uzdrowienie;

– mieć przy sobie Pismo św.

 

VI. Przebieg modlitwy wstawienniczej

– dobieramy się w pary i ustalamy, kto prowadzi modlitwę – wtedy drugi jest mu posłuszny, ale się modli i słucha Boga.

UWAGA! Ważna jest jedność – drugi wstawiennik, kiedy się modli, uwzględnia kierunek nadawany przez prowadzącego, równocześnie słuchając w sercu Boga. Wstawiennicy nie przekrzykują się, uważają, żeby nie było ani chaosu, ani nadmiernej kontroli.

– po przedstawieniu się pytamy osobę, o co chce się pomodlić (może nie mówić tylko podać intencję jej wiadomą). UWAGA! Modlimy się za osobę, która przyszła, jej życie, problemy, relacje, a NIE w intencji osób trzecich, np. męża, dzieci, teściowej itd.

– Nie boimy się kłaść rąk na osobie, nad którą się modlimy, bo jesteśmy w łasce uświęcającej – jednak za każdym razem pytamy tę osobę, czy możemy na niej położyć rękę, bo może to być dla niej niekomfortowe.

– Rozpoczynamy tę modlitwę od dziękowania Bogu za tę osobę, ZA JEGO MIŁOŚĆ WZGLĘDEM NIEJ, prosząc by się dała poznać tej osobie; wychwalamy Pana za jej przyjście do modlitwy i za to, co stanie się później. Właściwą prośbę przedstawiamy w jednym lub dwu zdaniach. W Duchu Świętym powierzamy Bogu tę osobę i jej sprawę. Ewentualnie posługujemy się Pismem św. Niczego nie wymuszamy ani na osobie, ani na Panu Bogu polegając na prowadzeniu przez Ducha Świętego.

– UWAGA! Nie sugerujemy rozwiązań problemów!

– Możemy przed zakończeniem modlitwy spytać, czy jeszcze o coś się pomodlić, bo mogły się oczy otworzyć na coś ważnego. Uwzględnić to w modlitwie. Zakończyć „Ojcze Nasz” lub „Chwała na wysokości”.

 

VII. Zakończenie

– Jak się da przytulić tę osobę i spytać jak się czuje;

– Dobrze jest zaprosić tę osobę na rekolekcje ewangelizacyjne lub do wspólnoty – dać kartkę z informacją lub własnym telefonem

– Jeszcze przez chwilę – już we dwójkę – pomodlić się za tę osobę, oddać ją Panu Jezusowi

 

VIII. Skuteczność

Nie oceniamy jakości modlitwy i nie porównujemy się z innymi wstawiennikami. Owoce nie zależą od nas. Naszą posługę oraz każde niepotrzebnie wypowiedziane słowo oddajemy w zaufaniu Bogu.

 

Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Zbawiciel”, Poznań 2014, poprawione 2016