30 grudnia 2013 roku (już minął) nasza reaktywowana od 7 miesięcy Wspólnota urządziła OPŁATEK. Ponieważ chcieliśmy śpiewać kolędy, to zrobiliśmy go po Świętach Bożego Narodzenia. Na zdjęciach widać jakie mieliśmy miny tego wieczoru, oczy nam się jarzyły, w niektórych było wzruszenie. Jeśli policzyć małego Krzysia Czarneckich, to było nas 21 osób. Ja się dziwię, jak to jest, że nam tak się zdarzyło być razem. Dzięki Joli N. – koordynatorki spotkania wszystko się ładnie, a nawet pięknie poukładało.
Rozpoczęliśmy z akademickim opóźnieniem naszą starą kolędą „Wśród nocnej ciszy”. Potem brat Piotr przeczytał nam z Prolog do Ewangelii św. Jana „Na początku było Słowo i Bogiem było Słowo”. Ten tekst posłużył nam do modlitwy uwielbienia Boga za to, co się stało w Betlejem. Potem były życzenia indywidualne z opłatkiem w ręku. Kolędowo zasiedliśmy do stołu. Stół też nas jednał. Stopniowo nasycając się ciastem świątecznym przechodziliśmy do luźnych rozmów, które zdominowały wspomnienia z autostopu. Zreflektowaliśmy się, że do Betlejem jest za długo autostopem, a szybciej kolędą, więc znów trochę pośpiewaliśmy. W trakcie dotarł do nas ks. Adam.
Sylwia pokazała zrobioną nam przez siebie naszą stronkę internetową i to był jej wspaniały prezent pod choinkę, chociaż wtedy w komputerze Pawła.
Okazuje się, że każdy przyniósł, co miał najlepszego – ciasta, owoce, napoje swoją pracę przy przygotowaniu, swoją obecność, serce, życzenia szukania dobra w Jezusie. Wszystkim dziękuję, czułam, że Pan jest blisko i że możemy żyć Jego błogosławieństwem.
Ponieważ w tym dniu rano znalazł się baner „Zbawiciela” (zrobiony przez ks. Adama na 15-lecie Wspólnoty), wykorzystaliśmy go jako tło do zdjęć. Postanowiliśmy wziąć go na Orszak Trzech Króli, aby mieć znak rozpoznawczy.
Chwała Panu! Dzięki Niemu ta Wspólnota żyje!
Asja